Stelt u zich toch eens voor:

• Een stad zonder vluchtelingen, niet omdat er geen plek voor hen is, maar omdat er gewoon geen vluchtelingen zijn.
• Een stad waar jeugdzorg niet geregeld hoeft te worden, want de jeugd heeft het zo goed, dat ze geen bijzondere zorg nodig heeft.
• Een stad waar omzien naar elkaar niet gestimuleerd of zelfs geregeld moet worden, omdat de inwoners er voor elkaar zijn.
• Een stad waar geen financiële problemen zijn, maar overvloed.

Wij geloven dat deze stad komt.

Maar ja, nu is deze stad er nog niet.

Dus hebben we wél te maken:

• Met vluchtelingen.
• Met jeugd die zorg nodig heeft en die dus goed geregeld moet zijn.
• Met inwoners die soms meer op zich zelf gericht zijn dan op elkaar
• Met een financieel probleem, dat met de dag groter wordt.

Financiën

Met dat laatste wil ik beginnen. Keer op keer heeft de ChristenUnie aan de bel getrokken over de financiën. “De gemeente hoeft niet de grootste boer te zijn van de gemeente, koop dus niet al dat land, de bomen blijven niet tot de hemel groeien”.

Maar helaas was dit tegen dovemansoren gezegd. En nu blijkt inderdaad dat de grondvoorraad als een molensteen om onze nek hangt. Al de gronden in de toekomst ontwikkelen is ook geen optie. Want is er nog wel zoveel vraag naar huizen?

En sommige gebieden zijn zo kostbaar qua cultuur en natuur dat de ChristenUnie die niet eens wil bebouwen. Ja inderdaad, dan denken wij aan De Cleene Hooge.

Vorig jaar is met een krappe meerderheid een motie aangenomen om het dividend van Delta niet meer als structurele inkomsten op te nemen. De wethouder heeft deze motie nu niet echt van harte omarmt. Maar nu blijkt zelfs dat Delta géén dividend uitkeert.

 Al met al verslechtert de financiële situatie van Middelburg met de dag. Toch zegt het college nog steeds  dat dit voornamelijk aan de crisis ligt. Is het geen tijd om te erkennen dat de oude tijden niet meer terug komen, dat de werkelijkheid veranderd is.

Beste collega’s, sluit uw ogen niet voor de financiële situatie. Want dat er wat moet gebeuren is voor de ChristenUnie duidelijk. En wij willen dat met elkaar doen, gemeenteraad!

Met de heroriëntatie van de gemeentelijke taken gaat een nieuwe fase in. Eerst kijken we naar wat echt belangrijk en nodig is voor Middelburg. Daarna volgen, wat de ChristenUnie betreft, de bezuinigingsvoorstellen. De noodzaak daarvoor is alleen maar groter geworden, denk maar weer aan het Delta dividend.

Deze bezuinigingsronde wordt anders dan de vorige. We zullen als gemeenteraad keuzes moeten maken. Echte keuzes, geen zoveelste plak die er afgehaald wordt. En dat zal pijn doen. Pijn bij ons, om de keuzes te maken. Maar zeker ook pijn bij de inwoners. Maar alstublieft, laten we dit proces met elkaar doen.

Samen

Want dat is de manier waarop de ChristenUnie graag aan het werk wil zijn.

Op een positieve, opbouwende manier hebben de huidige coalitiepartijen het werkprogramma opgesteld.

Maar wij willen met alle partijen samen werken,  niet de tegenstellingen benadrukken, niet coalitie tegenover oppositie.

U weet, de ChristenUnie heeft de afgelopen jaren in de oppositie gezeten en het viel ons niet altijd mee om met de coalitie samen te werken. We ervoeren een blok, een machtsblok. We konden hoog of laag springen, maar de rijen van de coalitie sloten zich.

In het werkprogramma hebben de coalitiepartijen aangegeven te streven naar een andere werkwijze. Maar u weet, verandering is moeilijk, het gaat niet zo maar. Lpm, D66, SP en GroenLinks help ons hierbij en blijf zelf ook in beweging. Laten we dit met elkaar doen. De ChristenUnie wil dit graag, en volgens mij heeft u dit ook kunnen merken.

Maar college, dat vergt van u ook een actieve  houding. Een houding  die laat zien dat inderdaad de gemeenteraad het hoogste orgaan is. Dat het de raad is als vertegenwoordiger van de inwoners,  die beslist. Dat voorstellen, amendementen uitgevoerd worden. Dat het college de raad actief op de hoogte stelt en houdt van hoe het staat met de uitvoering. Een drietal voorbeelden ter verduidelijking.

1. De ChristenUnie heeft zo het idee dat het de wethouder wel heel goed uitkwam dat in januari van dit jaar de Walcherse onderwijsvisie werd vastgesteld. Want hierdoor was het niet nodig om aan het amendement wat drie maanden eerder was ingediend over het onderwijs, uitvoering te geven.
2. De ChristenUnie wil graag weten hoe  het met het Julianabad in Arnemuiden is gesteld. Er is afgesproken dat na het zwemseizoen de balans wordt opgemaakt en dat de raad dan opnieuw zal worden geïnformeerd. Wanneer kunnen we deze informatie verwachten?
3. Ook wil de ChristenUnie graag heel snel van u een welzijnsnota zien. Op ons aandringen heeft de rekenkamer onderzoek gedaan naar het welzijnswerk en  heeft het vorig jaar aanbevelingen gedaan die in juni 2013 zijn overgenomen.

Maar er is nog geen eenduidige beleidsnota welzijn. En een structurele rapportage over het welzijnsbeleid en de uitvoering daarvan hebben wij nog niet gezien, ook al heeft onze fractie daar in februari nog naar gevraagd.

College, neem de raad serieus!

Inwoners

En laten we dan met elkaar de inwoners van onze mooie gemeente ook serieus nemen en naar hen luisteren.

Wees er van doordongen dat inwoners die zorg nodig hebben, zorg willen die past bij hun leven, bij hun identiteit.

Denk niet in termen van bureaucratie, professionals en cliënten. Maar denk aan de mensen zelf én aan de menselijke maat, die deskundigheid en vertrouwen vraagt.

Kijk bij initiatieven niet of dat de regeltjes gevolgd zijn. Nee, benut die voorstellen om onze samenleving mooier te maken.

Want wat klinkt het allemaal prachtig: burgerparticipatie. Meer samenleving, minder overheid. Participatiesamenleving. Maar wat zegt het nu eigenlijk?

De ChristenUnie wil een samenleving die niet het werk is van overheid of van individuen, maar van mensen en maatschappelijke verbanden samen. Niet zelfredzaam, maar samenredzaam.

Laat Middelburg dan een gemeente zijn die er naar streeft om inwoners een steun in de rug te geven bij het nemen van hun verantwoordelijkheid en die de inwoners niet ziet als instrumenten om de BV Middelburg draaiende te houden. 

Voorzitter, ik ga afronden. Laten we samen werken, samen doen. Vol vertrouwen. En dan zullen er fouten gemaakt worden. Want de samenleving is hoe dan ook niet maakbaar. Om met Fokke en Sukke te spreken ‘fouten maken is niet zo erg. Er NIET van leren, dat is erg.’

Dus laten we van fouten leren. Niet door elk risico bij voorbaat door nieuwe regels uit te willen bannen, maar door te werken aan onderling vertrouwen.  

Totdat de stad waarmee ik begon werkelijkheid wordt. De stad die, zoals de bijbel zegt, zelfs gouden straten heeft die schitteren als glas. De stad die komt. Te Zijner tijd.