Het molenwaterpark ligt de ChristenUniefractie na aan het hart. Raad, college en vereniging worstelen al een paar maanden met de vraag hoe burgers en overheid samen kunnen optrekken bij de inrichting van een park. Dit is een gezamenlijk leerproces en we zien daarin vooruitgang, maar ook een aantal obstakels. Het is goed om in deze commissievergadering met elkaar na te denken over hoe we die obstakels kunnen opruimen, want ons gezamenlijk streven is met elkaar een park te realiseren. Het gaat niet alleen om het product park, maar ook om het proces, om de band tussen burgers onderling en tussen burgers en overheid te versterken. Het middel daartoe is een park, een prachtig middel waar iedereen wat aan heeft.

Het proces waarin we ons bevinden draait om het versterken van het onderlinge vertrouwen en dat vraagt loslaten. Iedere ouder weet dat dat een lastige opdracht is, maar noodzakelijk voor volwassen verhoudingen. Op de laatste informatiemarkt over burgerparticipatie hebben we gehoord dat het kan: dat college, raad en ambtenaren durfden los te laten en dat daardoor creatieve en mooie projecten tot stand kwamen, niet perfect, maar wel reden tot voldoening. De gemeente groeit in deze rol, durft een nieuw niveau burgerparticipatie aan te leggen, nl. overheidsparticipatie. Ook van de burgers wordt moed gevraagd.

Op het pad naar het volgende succes ligt een steen: die steen heet zekerheid. Dat kwam tijdens de afgelopen vergaderingen en gesprekken met de vereniging naar voren. De situatie is nu dat de raad een formeel besluit moet nemen om een project in handen van een groep burgers te leggen. Dat doet ze door een kader op te stellen die het doel omschrijft en randvoorwaarden benoemt. Dit is geen afrekenlijstje om redenen te zoeken om het project af te blazen, maar een bescherming om te zorgen dat het doel bereikt wordt en om de burgers de garantie te geven dat de raad geen extra eisen gaat stellen.

De ChristenUnie merkt dat de vereniging Molenwaterpark zoekt naar die garanties zoekt, financieel en inhoudelijk. En we begrijpen dat wel. In het verleden had de vereniging reden om de overheid als tegenstander te zien, die een open ruimte wilde vullen met een massief theater. Daar ligt de oorsprong van deze vereniging. En er is nu een nieuwe situatie ontstaan, niet van tegenstanders, maar van partners die samen creatief aan de slag te gaan.

De discussie lijkt nu te draaien om de vraag hoeveel garanties de vereniging mag vragen. Maximale zekerheid kan de politiek niet bieden, niet omdat ze per definitie onbetrouwbaar is, maar omdat de werkelijkheid om ons heen steeds nieuwe reacties vergt. Toch heeft de vereniging daar behoefte aan omdat er in het verleden voor haar onaangename verrassingen zijn opgedoken. De Christenuniefractie leest dit raadsvoorstel als een mandaat om dit park met elkaar te realiseren. We beschouwen het kader als een richtingaanwijzer en bescherming om al te wilde ideeën die het doel verstoren gemotiveerd af te kunnen wijzen en niet als een juridische checklist om het park te torpederen. Het is prima om een paar zaken verduidelijkt te krijgen en wij werken daar graag aan mee, maar we zien er weinig in om het kader volledig dicht te timmeren, want vertrouwen vergt ruimte voor de flow van creativiteit.

We zien ook dat de rol van de vereniging verandert. Tot voor kort was ze vooral een waakhond, die op tijd aansloeg als er gevaar voor het park dreigde en daardoor de gemeenschap behoed heeft voor een financiële molensteen en fysieke steen op de maag. Daarvoor hulde. Maar na het raadsbesluit moet ze ook trekpaard worden om het park te realiseren. We begrijpen dat ze de hond nog niet afdankt, maar laat de waakhond de taak van het trekpaard niet verstoren. Zoek nu vooral de verbinding met doeners. En dat kunt u als vereniging, dat hebt in het verleden getoond. Richt uw energie nu het op het uiteindelijke doel. Dan staat de ChristenUnie helemaal aan uw kant. Want wij willen die verbindingen in de samenleving net zo graag leggen als u.

Bijdrage CU fractie in de discussie in de commissie Ruimte over de voortgang van het Molenwaterpark op 16 maart 2015.
Hans Krabbendam