Dit is mijn tweede vergadering als lid van uw gemeenteraad. Ik sta op sterke schouders, van voorgangers die met hart en ziel deze stad hebben gediend. Krijn Hamelink en Willemien Treurniet. Beiden maakten ze “bijna” 12 jaar deel uit van deze raad. 

Van hen heb ik veel geleerd. Krijn liet vooral zien hoe belangrijk het is om het debat op de inhoud te voeren. Met kalmte, gedegenheid en nooit op de persoon spelend. Van Willemien heb ik geleerd hoe belangrijk het is om steeds weer de verbinding te zoeken. In de eerste plaats met onze inwoners, om benaderbaar te zijn. Te weten wat speelt. Nuchter, en met humor. Zoeken naar verbinding, over partijgrenzen heen samen op zoek gaan naar het goede voor onze inwoners. Beiden hadden een speciale plek in hun hart voor het zwakke en kwetsbare. Om stem te geven aan dat wat geen stem heeft of die zo zacht klinken dat het nauwelijks wordt gehoord. In die traditie wil de ChristenUnie fractie graag ook de komende periode werken.

Graag willen we dan ook beginnen met te benoemen waar we als fractie dankbaar voor zijn. We zijn dankbaar met u allen als raadsleden. Hoe verschillend we ook zijn, en hoe anders we soms ook kijken naar de samenleving. Wat ons bindt is dat we allemaal van onze stad en haar inwoners houden. Dat we allemaal het beste willen voor de Middelburgse samenleving. Laten we in het debat met elkaar steeds op zoek gaan naar de verbinding, juist ook als we een onderwerp heel verschillend benaderen. Want juist door de veelheid van raadgevers komt het nodige tot stand. (Spr 15:22)

We zijn ook dankbaar voor het college en ambtelijk apparaat. Dag aan dag zetten ze zich in. En om concreet te worden wil de ChristenUnie benoemen dat we dankbaar zijn dat Middelburg niet alleen een stad van de mensenrechten is, maar dit ook laat zien door opvang te bieden aan mensen die op de vlucht zijn, omdat ze niet veilig zijn in hun land van oorsprong. Zeker ook grote waardering en publieke complimenten voor de ambtelijke organisatie en onze inwoners. Want dit vraagt veel inzet en inspanning. En zeker gezien de recente ontwikkelingen is deze inzet niet zonder risico.

Deze laatste begroting van deze raadsperiode biedt weer perspectief. Weliswaar voorzichtig en broos, maar na hele lange tijd van donkere wolken is dit hoopvol. Wat onze fractie betreft wordt er de komende tijd met aandacht gekeken naar de kwetsbaren. Afgelopen jaren is er vooral met een financiële bril gekeken naar het sociaal domein. Niet zonder reden, maar we hebben er daarbij steeds op gehamerd: verlies onze inwoners niet uit het oog. Dat blijven we zeggen. Het risico bestaat dat we als overheden ons zo ingraven in procedures, regels en beleidskaders dat situaties konden ontstaan zoals de toeslagenaffaire. Iedereen voelt aan dat er sprake is van onrecht, maar blijkbaar kon niemand dit stoppen. De ChristenUnie durft niet z’n handen in het vuur te steken dat dit risico bij gemeenten niet aanwezig is. Uit de gesprekken rondom evaluatie van de zorg komen ook signalen dat we kunnen groeien in het geven van vertrouwen.  Nu geen leuke cadeautjes uit gaan delen maar weloverwogen investeren in een uitgestoken hand voor de mensen die hulp zoeken, eenzaam zijn of vergeten dreigen te raken. Laten we blijven zorgen voor een menselijk gezicht. Geen kille chatbot, maar warm menselijk contact.

Waar het gaat om participatie klinken in de begroting mooie ambitieuze woorden, maar ook hier staat of valt het met de uitvoering in de praktijk. Als ik vanuit een wijkteam hoor: “Ze raadplegen ons wel, maar dat is meer om een vinkje te kunnen zetten bij ‘participatie voldaan’, dan dat ze echt naar ons luisteren” dan valt er nog een wereld te winnen. Dan vind ik het niet gek dat mensen teleurgesteld afhaken en er geen vrijwilligers meer te vinden zijn. College, neem onze inwoners serieus, en laat duidelijk zien wat je met hun input wel of niet doet en waarom. Zinnen als “Daar zijn we mee bezig” of “Dat nemen we mee” zijn dodelijk als je vervolgens niet aangeeft waar je dan precies mee bezig bent, en hoe je hun input dan meeneemt.

Voorzitter, ik rond af. Adeldom verplicht, lid zijn van deze gemeenteraad is een groot voorrecht maar ook een roeping. Een roeping om het goede voor de stad en onze inwoners te zoeken. Laten we dat doen in een cultuur waar genade heerst. Waar we elkaar niet direct afrekenen als er iets niet helemaal goed gaat. Laten we gericht zijn op hoe we kunnen leren van onze fouten en het beter doen. Daarbij weten we ons gezegend door de liefde van God, de genade van Zijn zoon en de kracht van Zijn Geest. Een zegen die we u allen toewensen.

Dank voor uw aandacht.